Dutch blowing cards
Door: Dionne
Blijf op de hoogte en volg Martijn en Dionne
27 November 2009 | Fiji, Suva
Dutch card-blowing
’s Avonds hebben we kaartje-blazen geïntroduceerd, dat was niet zo’n goed idee.. Voor de leken onder ons even een korte uitleg: er staat een glas in het midden met een drankje erin. Daarop lagen onze 52 kaarten. Je moet om de beurt blazen, in één adem moet je er minimaal één kaart afblazen. Lukt dat niet, drink je de inhoud van het glas, blaas je de laatste kaart eraf, moet je ook drinken. De Duitser had het vrij snel door en kon er zelfs 51 afblazen en de 52e laten draaien op het glas.
Vier uur, 18 bier en een fles Bacardi verder: Jens roept alleen maar “Malakka, Malakka”, Andreas loopt de bomen uit de grond, ik heb de ingang van de hut nooit gevonden en slaap buiten op ons bankje voor het huis. Leuk hoor, dat we Dutch blowing cards hebben geïntroduceerd. Martijn houdt anderhalf uur de wacht over mij op een steen naast het bankje, voordat hij beseft dat ik echt gecrasht ben.
Waarschijnlijk heb ik hier morgen ontzettend veel spijt van, maar we hebben echt enorm gelachen. Zeker om Andreas de Griek, die de verkeerde stoel koos. Hij ontwikkelde ook wat nieuwe zinnen: “You did it!” (grieks accent), “You a pro?” en “51 cards.. again?!” Toen hij over zijn cultuur begon, hebben we helemaal dubbel gelegen, hijzelf overigens ook.
De wandeltocht om 7 uur skippen we maar, ook de duikintroductie van half 9 wordt ‘m niet.. ’s Middags gaan we zeilen naar een dorp, lijkt me een geweldige ervaring om te zien hoe ze daar leven, maar Martijn blijft liever op het eiland. Dat kan eigenlijk niet als Chief, maar als je geen zin hebt moet je vooral niet gaan, dus ik zeg dat ik hem wel zal verontschuldigen en beloof een hoop foto’s te maken voor hem.
Opnieuw worden we verwelkomd met een groots cava-ritueel. Er wordt gezongen, gitaar gespeeld en we dansen met de inwoners. De mensen in ‘the village’ leven nog zonder geld. Ze verbouwen hun eigen groente en fruit, vangen vis, slachten kippen en varkens als ze honger hebben. De huizen bouwden ze eerst van wat er beschikbaar is op het eiland. Door de vele cyclonen gebruiken ze tegenwoordig ook beton. Er wonen alleen mensen op de eilanden waar er natuurlijke springs zijn, dus er is altijd water voorhanden. De kerk is altijd het grootste gebouw, gevolgd door een centraal verzamelpunt. Ook koken gebeurt op een gemeenschappelijke plaats.
Als je als vrouw trouwt met iemand uit een ander dorp, wordt je geacht daar te gaan wonen en mag je nooit meer terug naar je oude dorp. Alleen als je man komt te overlijden, mag je kiezen in welk dorp je wilt wonen, of je blijft of dat je teruggaat naar je oude dorp. Het dorp dat wij bezochten had 150 inwoners en was best groot (ruim opgezet). De mensen spreken wel een woordje Engels, ze zijn allemaal ontzettend vriendelijk en de kinderen zijn echt aandoenlijk!
Bij terugkomst speelden we volleybal (Fiji against Europe) tot we helemaal zwart zagen. Leuk dat je na een paar dagen al vaste bezigheden krijgt.
Maar het allerleukste van deze wereldreis moest nog gaan gebeuren...
’s Avonds hebben we kaartje-blazen geïntroduceerd, dat was niet zo’n goed idee.. Voor de leken onder ons even een korte uitleg: er staat een glas in het midden met een drankje erin. Daarop lagen onze 52 kaarten. Je moet om de beurt blazen, in één adem moet je er minimaal één kaart afblazen. Lukt dat niet, drink je de inhoud van het glas, blaas je de laatste kaart eraf, moet je ook drinken. De Duitser had het vrij snel door en kon er zelfs 51 afblazen en de 52e laten draaien op het glas.
Vier uur, 18 bier en een fles Bacardi verder: Jens roept alleen maar “Malakka, Malakka”, Andreas loopt de bomen uit de grond, ik heb de ingang van de hut nooit gevonden en slaap buiten op ons bankje voor het huis. Leuk hoor, dat we Dutch blowing cards hebben geïntroduceerd. Martijn houdt anderhalf uur de wacht over mij op een steen naast het bankje, voordat hij beseft dat ik echt gecrasht ben.
Waarschijnlijk heb ik hier morgen ontzettend veel spijt van, maar we hebben echt enorm gelachen. Zeker om Andreas de Griek, die de verkeerde stoel koos. Hij ontwikkelde ook wat nieuwe zinnen: “You did it!” (grieks accent), “You a pro?” en “51 cards.. again?!” Toen hij over zijn cultuur begon, hebben we helemaal dubbel gelegen, hijzelf overigens ook.
De wandeltocht om 7 uur skippen we maar, ook de duikintroductie van half 9 wordt ‘m niet.. ’s Middags gaan we zeilen naar een dorp, lijkt me een geweldige ervaring om te zien hoe ze daar leven, maar Martijn blijft liever op het eiland. Dat kan eigenlijk niet als Chief, maar als je geen zin hebt moet je vooral niet gaan, dus ik zeg dat ik hem wel zal verontschuldigen en beloof een hoop foto’s te maken voor hem.
Opnieuw worden we verwelkomd met een groots cava-ritueel. Er wordt gezongen, gitaar gespeeld en we dansen met de inwoners. De mensen in ‘the village’ leven nog zonder geld. Ze verbouwen hun eigen groente en fruit, vangen vis, slachten kippen en varkens als ze honger hebben. De huizen bouwden ze eerst van wat er beschikbaar is op het eiland. Door de vele cyclonen gebruiken ze tegenwoordig ook beton. Er wonen alleen mensen op de eilanden waar er natuurlijke springs zijn, dus er is altijd water voorhanden. De kerk is altijd het grootste gebouw, gevolgd door een centraal verzamelpunt. Ook koken gebeurt op een gemeenschappelijke plaats.
Als je als vrouw trouwt met iemand uit een ander dorp, wordt je geacht daar te gaan wonen en mag je nooit meer terug naar je oude dorp. Alleen als je man komt te overlijden, mag je kiezen in welk dorp je wilt wonen, of je blijft of dat je teruggaat naar je oude dorp. Het dorp dat wij bezochten had 150 inwoners en was best groot (ruim opgezet). De mensen spreken wel een woordje Engels, ze zijn allemaal ontzettend vriendelijk en de kinderen zijn echt aandoenlijk!
Bij terugkomst speelden we volleybal (Fiji against Europe) tot we helemaal zwart zagen. Leuk dat je na een paar dagen al vaste bezigheden krijgt.
Maar het allerleukste van deze wereldreis moest nog gaan gebeuren...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
