Rotte kiwi's

De dag begon nog zo mooi. We hadden twee simpele doelen: informatie over backpack's inwinnen en een biertje doen in de haven van Auckland. Na 5 dagen adventure, siteseeing en 1.600 km rijden waren we toe aan een relax-dagje, als je dat zo mag noemen tijdens een 4-maandse vakantie ;-)

Nadat we lekker uitgeslapen hadden (zal je altijd zien, mag het een keer, word je om half 9 's ochtends wakker...) verlieten we ons appartement op de derde verdieping van Princeton. We namen alleen de portemonnee en camera mee, voor het eerst in 7 weken niet de rugtas (omdat we een backpack gingen zoeken en het 30 graden zou worden).

Onze goals waren om 17:00 verwezenlijkt en we zaten met een koude Heineken in de haven met uitzicht over zee en mooie plannen voor de avond. Onderweg naar huis zagen we honderden kerstmannen, compleet met muts en baard. Uiteraard waren we nieuwsgierig. "New Zealand's Christmas Run" roept een luidspreker vanaf een groot plein in het centrum van Auckland. Navraag leert dat de start over 30 minuten is en er nog een paar lastminute startnummers available zijn. Het inschrijfgeld gaat grotendeels naar een kinderziekenhuis. We denken er eens goed 10 seconden over na en lachen naar elkaar.

Een kwartiertje later staan we in een kerstmannenpak in het centrum van Auckland, temidden van verkleedde rendieren en collega-kerstmannen. Het is gelukkig maar 32 graden dus het pak zit heerlijk. Om onze voorbereiding compleet te maken trekt Dionne haar slippers aan onder haar XXL-kerstpak (overige maten waren er niet meer).

Na een hoop lol en een toptijd van 29 minuten over 3 km keren we terug richting ons appartement. Wat een leuke dag! Eenmaal daar aangekomen zien we tot onze grote schrik het raam wagenwijd openstaan: "godver, laptop weg!" De minuten die volgen constateren we dat er meer ontvreemd is uit onze kamer. Fotocamera, laptop, telefoon, Martijn's portemonnee met alles erin... drama!

Terwijl ik de deur aanzie voor de inbreker, blijft Dionne kalm en besluit naar de hotelmanager te gaan en de politie te bellen.

Het leed wordt erger, onze rugtas hebben ze gebruikt als draagmiddel voor de buit. Laat daar nou net al onze reisdocumenten inzitten; paspoorten, inentingsbewijzen, visa, vliegtickets, etc. Alles weg! We realiseren ons nu ook dat al onze video's en foto's weg zijn , aangezien zowel het origineel (de camera) als de backup (laptop) gestolen zijn. Ze hebben zelfs onze cadeautjes voor het thuisfront meegenomen...

Opnieuw fungeert de deur als sparringpartner, opnieuw delft deze zonder noemenswaardige tegenstand het onderspit.

Na een hoop vloeken en nog meer telefoontjes liggen we om 3 uur 's nachts op ons bed, toch wel een illusie armer. 7 weken lang, dag in dag uit, lopen we met die rugzak met alle waardevolle spullen en maken we backups van alle video's en foto's richting de laptop.

Even geen kiwi's meer voor mij. Wat baal ik van mezelf!