Melbourne en The Great Ocean Road

Gek, de laatste dagen helemaal niet meer uitgekeken naar Australie. We waren constant in de weer om van alles te regelen, zodat de voorpret grotendeels ontbrak.

Eergisteren dan toch in Australie aangekomen. Melbourne is het startpunt van onze 25-daagse reis langs de oostkust van Australie. In totaal gaan we meer dan 7000 km reizen, grotendeels over land. Hoe? Nog geen idee. Iemand tips?

Melbourne blijkt een veel leukere stad dan vooraf gehoopt. Een stad met het aanzicht van New York en de gezelligheid van Amsterdam. Ondanks de miljoenen inwoners heeft Melbourne een overzichtelijk, compact stadscentrum, omringd door talrijke natuurparken en gelegen aan zee.

In Melbourne verblijven we in een appartement, in het hartje van de stad. Ons flatje in Krispijn past er 2x in, dus hier gaan we ons wel vermaken de komende dagen!

Vandaag een auto gehuurd (voor de kenners volgt nu de vraag: welk merk auto hebben wij gehuurd? Hint 1: zie foto's. Hint 2: deze kregen we serieus toen we vroegen: "We willen de allergoedkoopste auto aub") en via de Great Ocean Road richting het westen gereden. Deze Australische tegenhanger van Route 66 is wereldberoemd, in ieder geval in Australie. De zogenaamde GOR is 500 km lang (heen en terug) en gaat o.a. langs Surfers paradise (bekend door de grote groep witte haaien die hier rondzwemmen), door het tropische regenwoud en steppe achtige gebieden van Australie.

Onze mond valt gedurende deze reis constant open, enerzijds door de 400 gram chocolade die we als ontbijt wegschranzen (had niets meer met genieten te maken), anderzijds door de verbazingwekkende natuur en daarbij behorende verkeers- en waarschuwingsborden.

Bijvoorbeeld: Pas op voor overstekende kangeroe's. Of een bord aan het strand: Hier niet zwemmen, haaien en dodelijke kwallen. En: Pas op, slangen gebied. Mocht je gebeten worden, probeer de kleur en grootte van de slang te achterhalen, zodat ze in het ziekenhuis zo snel mogelijk anti-gif kunnen inspuiten.

Halverwege de reis stoppen we in een groot bos voor een sanitaire stop. De snelste ooit, het plast toch lang niet zo lekker als thuis op de pot als je weet dat je tussen vogelspinnen en dodelijke slangen zit... Voordat we echter de auto in willen stappen om onze reis te vervolgen, wordt onze aandacht getrokken door een hard grom-geluid uit de jungle. Gelukkig vertelt onze Lonely Planet ons dat er geen tijgers en apen voorkomen in Australie, dus toch maar op onze blote voeten de jungle in. Het bestaan van spinnen en slangen zijn we voor het gemak op dat moment maar even vergeten. Na 150 meter rimboe staan we oog in oog met het liefst oogende knuffeldier dat we ooit hebben gezien, wauw!! Sorry Baco, maar we zouden je zo inruilen.

Overigens een stukje toelichting, voor degene die Dionne en mij nog niet zo goed kennen. Zodra Dionne een dier ziet, al heeft het 4 klauwen, twee slagtanden en staat er "ik ben gevaarlijk" op zijn voorhoofd, Dionne moet en zou het geaaid hebben. Combineer dat met mijn wereldvreemde kijk op dieren en angst voor alles dat groter is dan mijn vuist en niet op de wc poept en je krijgt hele leuke situaties onderweg. Zie het als Wubbo Okkels met vliegangst of Martin Gaus met tekkelvrees.

Na 1.200 foto's van onder, naast, op, bij en schuinweg van de boom en 1,5 uur aan video materiaal verlieten we de jungle. Dionne met de grootste smile en om eerlijk te zijn, ik toch stiekem ook wel.
Toen we 's avonds ook nog eens een kangeroe in het wild zagen was onze dag helemaal goed. Misschien moet ik toch iets met dieren gaan doen.